Terkamerenbos

Het Terkamerenbos heeft een oppervlakte van 122 hectare en 34 are en wordt begrensd door het halfcirkelvormige plein aan het eind van de Louizalaan, de Waterloosesteenweg, de Diesdellelaan, de Terhulpsesteenweg, de Victorialaan en de Franklin Rooseveltlaan. Het vormt een onregelmatige vierhoek van ongeveer 620 m breed en 2 km lang.

Deze voormalige uitloper van het Zoniënwoud, die vroeger de Heegde werd genoemd, werd in 1861 aangelegd in landschapsstijl door de uit Duitsland afkomstige landschapsarchitect Édouard Keilig. Zijn huidige naam, die het in 1840 kreeg, is ontleend aan de Terkamerenabdij waarvan het tijdens het ancien régime deel uitmaakte. Kenmerkend voor zijn landschapsstijl zijn de kronkelende, lusvormige paden, de afwisseling van massieve boompartijen en open gedeelten die zorgen voor mooie doorkijken, en de pittoreske plaatsen.

Het Terkamerenbos is in twee gelijkwaardige delen verdeeld die allebei gestructureerd zijn rond een onregelmatig ovaal gebied. Deze twee ovalen raken elkaar ter hoogte van de Gespanhoek.

Het eerste, meer beboste gedeelte ligt rond twee polen: het Engels grasperk en het ravijn, waarboven de indrukwekkende rotsbrug uitsteekt. Er bevinden zich enkele ontspanningsruimten of gebouwen: het Chalet van het Gymnasium (1875), het vestzaktheater (1965), het Chalet van de Nachtegalen (1892) en de Melkerij, het in 1871 gebouwde café-restaurant dat in 1973 afbrandde. Er is tevens een politiepost, en een pompstation.

Het tweede gedeelte van het bos ligt rond een grote kunstmatige vijver van 6 ha. Deze heeft een bebost eiland en is omgeven door golvende grasperken en bomen. Op het eiland dat met een veerpont bereikbaar is, bevindt zich een café-restaurant, het Chalet van Robinson, dat de grootste attractie was van dit parkgedeelte. Rechts van de vijver rijst een rotspartij op met waterval.