Onderzoek en redactie
2008, 2013
Bekijk de weerhouden gebouwen
Van de Woluwelaan naar het Stationsplein, aangelegd op de oostelijke helling van de vallei van de Woluwe. Het grootste gedeelte bevindt zich op het grondgebied van Sint-Lambrechts-Woluwe. Alleen het hogergelegen straatgedeelte aan onpare kant ligt op het grondgebied van Sint-Pieters-Woluwe. Dit straatgedeelte is gebogen en kruist de Stationberg.
De naam van de straat en ook die van de naburige straten, verwijzen naar het voormalige, nabijgelegen station van Woluwe. De straat werd aangelegd op een heel oude weg, die in het verlengde lag van de Bosstraat. De weg bleef op Sint-Pieters-Woluwe onbebouwd tot in 1881, het jaar waarin het indrukwekkende gebouw op nr. 117-119 tot stand kwam. De voormalige weg werd volgens een plan van 1886 tot straat verbreed.
De bebouwing dateert voornamelijk van het eerste kwart van de 20e eeuw en kwam gelijktijdig tot stand met de exploitatie van de spoorlijn tussen Brussel en Tervuren. Deze spoorweg, waarvan het tracé een grote impact had op het zuidelijk en oostelijk gedeelte van Sint-Pieters-Woluwe, werd tussen 1880 en 1882 aangelegd en verbond het centrum van Brussel met de gemeenten ten noordoosten van de hoofdstad. Ze liep langs Oudergem, Woluwe en Wezembeek-Oppem.
De straat heeft een redelijk homogene bebouwing bestaande uit constructies van twee bouwlagen. Het betreft vooral kleine arbeiderswoningen met bakstenen gevels, al of niet bepleisterd, waarvan het oorspronkelijke volume bewaard bleef, maar waarvan het schrijnwerk werd vervangen of vaak de geprofileerde bepleistering verdween. Sommige vormen groepen van meerdere analoge of identieke huizen, zoals de nr. 127 en 129 en de nr. 143, 145, 147 (1913). Naast deze arbeiderswoningen telt de straat op nr. 111 een opbrengsthuis en op nr. 155 een hoekhuis met drie bouwlagen (1931 architect Félix Vandermaelen).
Meteen na de aanleg van de straat was er sprake van commerciële activiteiten. Het betrof vooral kleine cafés die thans verdwenen zijn. Alleen nr. 113 (1902), vanaf 1913 voorzien van een handelsruimte, is dat tot op vandaag gebleven.
De naam van de straat en ook die van de naburige straten, verwijzen naar het voormalige, nabijgelegen station van Woluwe. De straat werd aangelegd op een heel oude weg, die in het verlengde lag van de Bosstraat. De weg bleef op Sint-Pieters-Woluwe onbebouwd tot in 1881, het jaar waarin het indrukwekkende gebouw op nr. 117-119 tot stand kwam. De voormalige weg werd volgens een plan van 1886 tot straat verbreed.
De bebouwing dateert voornamelijk van het eerste kwart van de 20e eeuw en kwam gelijktijdig tot stand met de exploitatie van de spoorlijn tussen Brussel en Tervuren. Deze spoorweg, waarvan het tracé een grote impact had op het zuidelijk en oostelijk gedeelte van Sint-Pieters-Woluwe, werd tussen 1880 en 1882 aangelegd en verbond het centrum van Brussel met de gemeenten ten noordoosten van de hoofdstad. Ze liep langs Oudergem, Woluwe en Wezembeek-Oppem.
De straat heeft een redelijk homogene bebouwing bestaande uit constructies van twee bouwlagen. Het betreft vooral kleine arbeiderswoningen met bakstenen gevels, al of niet bepleisterd, waarvan het oorspronkelijke volume bewaard bleef, maar waarvan het schrijnwerk werd vervangen of vaak de geprofileerde bepleistering verdween. Sommige vormen groepen van meerdere analoge of identieke huizen, zoals de nr. 127 en 129 en de nr. 143, 145, 147 (1913). Naast deze arbeiderswoningen telt de straat op nr. 111 een opbrengsthuis en op nr. 155 een hoekhuis met drie bouwlagen (1931 architect Félix Vandermaelen).
Meteen na de aanleg van de straat was er sprake van commerciële activiteiten. Het betrof vooral kleine cafés die thans verdwenen zijn. Alleen nr. 113 (1902), vanaf 1913 voorzien van een handelsruimte, is dat tot op vandaag gebleven.
Bronnen
Archieven
GASPW/DS 113: 124 (1902); 143, 145, 147: 22 (1913); 155: 196 (1931).
GASPW/DS 113: 124 (1902); 143, 145, 147: 22 (1913); 155: 196 (1931).