Luzernestraat

De Luzernestraat verbindt de Auguste Lambiottestraat met de Rogierlaan ter hoogte van de spoorwegbrug van de lijn Schaarbeek-Halle. In het verlengde ervan ligt de Papaverstraat.

De straat ligt in de Josaphatwijk, waarvan het stratenplan werd getekend door Octave Houssa, ingenieur der gemeentelijke Openbare Werken, goedgekeurd bij K.B. van 10.02.1902 en definitief goedgekeurd bij K.B. van 21.04.1906, samen met drie andere nieuwe Schaarbeekse wijken – Mont-Rose, Linthout en Monplaisir-Helmet.

Zoals bij de andere straten rond het Josaphatpark herinnert haar benaming aan het landelijke verleden van Schaarbeek.

Deze hoofdzakelijk residentiële straat werd pas laat bebouwd. Tussen 1912 en 1916 werden slechts enkele huizen opgetrokken, in eclectische stijl, zoals nr. 43 (1916). De overige bouwwerken, huizen en opbrengsthuizen, werden opgericht tussen 1922 en 1936 in eclectische stijl, Beaux-Artsstijl of art deco. Architect en aannemer Émile Decnop ontwierp maar liefst dertien eclectische huizen, waaronder nr. 23 tot 37 (1922) en 16 tot 22 (1923). Dit tweede geheel vormt samen met nr. 14 (n.o.v. architect M. Vidy, 1923) een homogene huizenrij in dezelfde stijl. Vermelden we eveneens nr. 70, 72, een geheel van twee huizen volgens spiegelbeeldschema met topgevel ontworpen in 1923 door architect Jacques De Vleminck. Sommige panden hebben ook gebouwen binnen het huizenblok. Voorbeelden zijn nr. 40-42, een opbrengsthuis ontworpen in 1922 door architect Joseph Vieusart, die achteraan een opslagplaats bouwde, nu vervangen door een grote sportzaal, en nr. 76, een huis in Beaux-Artsstijl uit 1924 (n.o.v. architect Jules Barrault), voorzien van een atelier achteraan dat in verbinding staat met nr. 355 van de Rogierlaan.


Aan het begin van de straat, aan onpare zijde, bevindt zich het Ziekenhuiscentrum Jean Titeca. Het gaat om het voormalige Maison de Santé Maeck, een krankzinnigengesticht gebouwd in 1852 langs de Leuvensesteenweg (nr. 403-409). In 1925 werd het complex uitgebreid tot aan de Luzernestraat, waar het huis van de directeur en twee nieuwe paviljoenen werden gebouwen. In de jaren 1980 werden ze door nieuwe gebouwen vervangen (n.o.v. architect J.L. Lemaître).

Vermelden we tot slot nog nr. 20, dat werd bewoond door de surrealistische schrijver Louis Scutenaire.