Distelsstraat

De Distelstraat verbindt de Rogierlaan en de Ernest Cambierlaan. De Paul Devignestraat mondt er halfweg op uit.

De straat ligt in de Josaphatwijk, waarvan het stratenplan werd getekend door Octave Houssa, ingenieur van de gemeentelijke Openbare Werken, goedgekeurd bij K.B. van 10.02.1902 en definitief goedgekeurd bij K.B. van 21.04.1906, samen met drie andere nieuwe Schaarbeekse wijken − Monrose, Linthout en Monplaisir-Helmet.

Zoals die van andere straten rond het Josaphatpark, herinnert haar naam, die tijdens de gemeenteraadszitting van 19.06.1908 werd goedgekeurd, aan het landelijke verleden van de wijk.

De eerste helft van deze residentiële straat werd geopend in 1912 en bebouwd tussen 1913 en 1937. De tweede werd pas in 1932 geopend. In 1933 en 1934 werden enkele huizen gebouwd aan de pare zijde, maar nadien werd de bebouwing pas in 1950 hervat, hoofdzakelijk met kleine opbrengsthuizen.

Aan het begin van de straat bevindt zich een geheel van zes huizen ontworpen in 1913-1914 door architect Nestor Van De Velde (zie nr. 7 tot 17).


De bebouwing van voor de Tweede Wereldoorlog is overwegend in eclectische stijl, die uit de jaren 1920 en 1930 soms met art-deco-invloeden. Er zijn twee woningen in pakketbootstijl, op nr. 19 (n.o.v. architect A. Van Doven, 1935) en 39 (n.o.v. architect Jos Kool, 1937).

In het midden van de straat, links van nr. 31-33, een oude suikerwarenfabriek (n.o.v. architect Ph. Debontridder, 1929), leidt een braakliggend perceel naar de binnenkant van een huizenblok langs de spoorlijn Schaarbeek-Halle, gedeeltelijk ingenomen door moestuintjes. Deze site, die de Distelhoek werd gedoopt, werd herhaaldelijk door verkavelingsprojecten bedreigd en is nu beschermd als groene zone volgens het GBP.

Het einde van de straat aan pare zijde wordt ingenomen door een groot appartementsgebouw (n.o.v. architecten R. Tielemans en P. Winand, 1966).