Typologie(ën)
noodkerk
Ontwerper(s)
INCONNU - ONBEKEND – 1897
Stijlen
Eclectisme
Inventaris(sen)
- Permanente actualisatie van de inventaris van het Bouwkundig Erfgoed (DPC-DCE)
- Het monumentale erfgoed van België. Vorst (DPC-DCE - 2014-2020)
Dit (deze) goed(eren) bezit(ten) de volgende waarde(n)
- Artistiek
- Esthetisch
- Historisch
- Stedenbouwkundig
Onderzoek en redactie
2016-2019
id
Urban : 38817
Beschrijving
Voormalige Sint-Antoniuskapel deel uitmakend van
de gelijknamige parochie, 1897.
Geschiedenis
Reeds vanaf het midden van de 19de eeuw bestond in de buurt van de huidige spoorweg Brussel – Luttre een kapel gewijd aan Sint-Antonius. Deze werd in 1872-1873 beschadigd door spoorwegwerken en wederopgebouwd door de boeren die in de buurt woonden. Zij hielden een jaarlijks feest met processie ter ere van Sint-Antonius, die hun vee diende te beschermen tegen epidemieën.
De snelle verstedelijking op het einde van de 19de eeuw en de bijhorende bevolkingstoename leidden in 1897 tot de creatie van een nieuwe parochie die de bestaande heilige in ere hield: de Sint-Antonius van Paduaparochie. Hiervoor werd nog in hetzelfde jaar een noodkapel gebouwd in de de Mérodestraat. De kapel werd reeds snel te klein bevonden en de gemeente voorzag dan ook vanaf 1899 de bouw van een definitieve en grotere kerk die deel uitmaakte van een nieuw stedelijk plan bestaande uit het Sint-Antoniusvoorplein en de omliggende korte straten. Het geheel diende een beter perspectief te geven op het religieus gebouw. Het ontwerp van de kerk in neogotische stijl wordt in 1902 getekend door de architecten Henri Vaes en Paul Saintenoy. Het gebouw wordt in twee fasen opgetrokken, waarvan het eerste deel langs het koor in 1907 en het tweede deel – omwille van financiële redenen – pas jaren later in 1949-1953 en volgens gewijzigde plannen van architect De Bauwer.
In 1912 wordt de noodkapel ontwijd en in gebruik genomen als drukkerij. Hiervoor worden nieuwe muuropeningen voorzien langs de voorgevel en wordt het interieur sterk verbouwd.
Beschrijving
Gevel in baksteen onder puntgevelGevel waarvan de top driehoekig is.. Elementen in witte steen. Centrale ingangspoort. Rechthoekige vensteropeningen in 1912 toegevoegd.
Geschiedenis
Reeds vanaf het midden van de 19de eeuw bestond in de buurt van de huidige spoorweg Brussel – Luttre een kapel gewijd aan Sint-Antonius. Deze werd in 1872-1873 beschadigd door spoorwegwerken en wederopgebouwd door de boeren die in de buurt woonden. Zij hielden een jaarlijks feest met processie ter ere van Sint-Antonius, die hun vee diende te beschermen tegen epidemieën.
De snelle verstedelijking op het einde van de 19de eeuw en de bijhorende bevolkingstoename leidden in 1897 tot de creatie van een nieuwe parochie die de bestaande heilige in ere hield: de Sint-Antonius van Paduaparochie. Hiervoor werd nog in hetzelfde jaar een noodkapel gebouwd in de de Mérodestraat. De kapel werd reeds snel te klein bevonden en de gemeente voorzag dan ook vanaf 1899 de bouw van een definitieve en grotere kerk die deel uitmaakte van een nieuw stedelijk plan bestaande uit het Sint-Antoniusvoorplein en de omliggende korte straten. Het geheel diende een beter perspectief te geven op het religieus gebouw. Het ontwerp van de kerk in neogotische stijl wordt in 1902 getekend door de architecten Henri Vaes en Paul Saintenoy. Het gebouw wordt in twee fasen opgetrokken, waarvan het eerste deel langs het koor in 1907 en het tweede deel – omwille van financiële redenen – pas jaren later in 1949-1953 en volgens gewijzigde plannen van architect De Bauwer.
In 1912 wordt de noodkapel ontwijd en in gebruik genomen als drukkerij. Hiervoor worden nieuwe muuropeningen voorzien langs de voorgevel en wordt het interieur sterk verbouwd.
Beschrijving
Gevel in baksteen onder puntgevelGevel waarvan de top driehoekig is.. Elementen in witte steen. Centrale ingangspoort. Rechthoekige vensteropeningen in 1912 toegevoegd.
Bronnen
Archieven
GAV/DS 1237 (1897), 5751 (1912).
Publicaties en studies
HUSTACHE, A., Forest, CFC-Editions, Bruxelles, 2001 (coll. Guide des communes de la région bruxelloise), p. 43.
VOKAER, J.P., Par les rues de Forest. Etude
sur la toponymie locale, Brussel,
1954, pp. 88-89.
